Μεταφράσεις της ομηρικής "Οδύσσειας" από γυναίκες

Emily Wilson: νέα μετάφραση της ομηρικής "Οδύσσειας"

Σε συνέχεια, βέβαια, της γαλλικής μετάφρασης από την Anne Dacier το 1708, αλλά και της σχετικά πρόσφατης στα ιταλικά από την Rosa Calzecchi Onesti, που μας άφησε το 2011.

Tell me about a complicated man.
Muse, tell me how he wandered and was lost
when he had wrecked the holy town of Troy,
and where he went, and who he met, the pain
he suffered in the storms at sea, and how
he worked to save his life and bring his men
back home. He failed to keep them safe; poor fools,
they ate the Sun God’s cattle, and the god
kept them from home. Now goddess, child of Zeus,
tell the old story for our modern times. [10]
Find the beginning.

Συνέντευξη της E. Wilson
"Why I Gave Homer a Contemporary Voice in the Odyssey"
New chapter for 'The Odyssey'

Speech Presentation in Homeric Epic

Ετυμολογικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής

Etymological Dictionary of Ancient Greek (1860, F.E.J. Valpy)

[Ελληνικό-αγγλικό]

Ησιόδου "Έργα..."

"μήτ᾽ ἐν ὁδῷ μήτ᾽ ἐκτὸς ὁδοῦ προβάδην οὐρήσῃς"

(Ησίοδος: "Έργα και Ημέρες", 729)

Από το GreekHistory Podcast

Υποστηρικτικό υλικό για τον "Φιλοσοφικό Λόγο" (της Γ' Λυκείου)

Κλικ πάνω στην εικόνα για πλοήγηση.

Cognitive classics

Digital Fragmenta Historicorum Graecorum

The Classical Debt: Greek Antiquity in an Era of Austerity

Παρουσίαση: Does Western Civilization Owe a "Classical Debt" to Greece?

Φιλοσοφικός λόγος: Πλάτωνος "Πρωταγόρας"

Διατίθεται η ενημερωτική σελίδα για τον Πλατωνικό "Πρωταγόρα". Κάντε κλικ πάνω στην επόμενη εικόνα.

Έκδοση για τις ψηφιακές λογοτεχνικές σπουδές

Traces of the Old, Uses of the New: The Emergence of Digital Literary Studies
Amy E. Earhart
Published: Ann Arbor, MI: University of Michigan Press, 2015.

Rome Reborn: Virtual Tour of Ancient Rome, Circa 320 C.E.

Διδακτικά σχέδια για τα Αρχαία Ελληνικά

Δ. Ν. Μαρωνίτης πολύτροπος [Ημερίδα]

Μαθητικό Συμπόσιο Φιλοσοφίας (έτος Αριστοτέλη)

Στο πλαίσιο της ανακήρυξης του 2016 ως έτους Αριστοτέλη από την Unesco, το Ευρωπαϊκό Σχολείο του Λουξεμβούργου ΙΙ και το 1ο Πειραματικό Γενικό Λύκειο Αθηνών «Γεννάδειο» συνδιοργάνωσαν στο Λουξεμβούργο (7/10/2016) Μαθητικό Συμπόσιο Φιλοσοφίας με οκτώ θέματα του έργου του Σταγειρίτη φιλοσόφου.

Στο Συμπόσιο συμμετείχαν οι τελειόφοιτοι μαθητές του Ευρωπαϊκού Σχολείου και 14 μαθήτριες από το 1ο Πειραματικό ΓΕΛ Αθηνών.

Τα δίγλωσσα κείμενα εργασιών του Συμποσίου βρίσκονται: στα αγγλικά εδώ και στα ελληνικά εδώ.

Η γνωριμία μεταξύ των μαθητριών/ών και η συνεπεξεργασία των θεμάτων του Συμποσίου έγιναν: σε κλειστή ομάδα του facebook και στην πλατφόρμα etwinning.

Αρχαία και Νέα Ελληνικά

[...] γιατί εξακολουθούν τα νέα Ελληνικά να αποκλείονται από τη συζήτηση που διεξάγεται για την αρχαία Ελλάδα;

Αυτό οφείλεται, για να το πούμε ωμά, σε μεγάλο βαθμό, στο ότι το αντικείμενο αυτό εξακολουθεί να διατηρεί μια αποικιοκρατική άποψη (μεταξύ άλλων) για τους Έλληνες, την Ελλάδα και τα νέα Ελληνικά. Ιστορικοί και ανθρωπολόγοι που ασχολούνται με την Ελλάδα έχουν υπάρξει πολύ πιο πρόθυμοι από τους φιλολόγους να αναγνωρίσουν την κληρονομιά της μεταφορικής αποικιοποίησης της Ελλάδας: όχι από τους Οθωμανούς αλλά από τους πρώτους Ευρωπαίους αρχαιολάτρες και περιηγητές που έβαζαν τη σημαία τους στα ερείπια της αρχαιότητας.

Σε μια εποχή που οι ευρωπαϊκές δυνάμεις πάσχιζαν να επεκτείνουν τις αυτοκρατορίες τους, η ισχυρή επιρροή που ασκούσαν οι περιηγητές στους υπό οθωμανική κατοχή «αρχαίους τόπους» ήταν, όπως επισημαίνει η ιστορικός Κ. Ε. Φλέμινγκ, «αντιπροσωπευτική μιας άλλης μορφής αποικιοκρατίας, στην οποία η ιστορία και η ιδεολογία περισσότερο, παρά η γη μιας χώρας, διεκδικείται, καταλαμβάνεται και προσαρτάται». Υπό το πρίσμα του παρόντος, εκείνοι που ανέλαβαν αυτήν την πιο «συμβολική» αποικιοποίηση της Ελλάδας μοιάζουν πάρα πολύ με τους σημερινούς κλασικούς φιλολόγους.

Εξαιτίας της ιδιοκτησιακής αντίληψης που είχαν για την αρχαιότητα, σχεδόν διέγραψαν τη γνώση των ντόπιων πληθυσμών και τους περιέγραφαν ως αδιάφορους για το αρχαίο παρελθόν, στου οποίου τα ερείπια ζούσαν τόσο αμέριμνοι. Αυτή η προσέγγιση χρησιμοποιήθηκε με τη σειρά της, προκειμένου, μεταξύ άλλων, να δικαιολογηθεί η μεταφορά αρχαιοτήτων από την Ελλάδα σε χώρες όπου, υποτίθεται, θα τις εκτιμούσαν και θα τις πρόσεχαν περισσότερο. Όλα αυτά συνθέτουν μια μακρά και πολύπλοκη ιστορία — μια ιστορία στην οποία οι Έλληνες ήταν κάθε άλλο παρά αμέτοχοι παρατηρητές.

Μία από τις πολλές κληρονομιές αυτής της ιστορίας είναι ότι οι κλασικοί φιλόλογοι που εκπαιδεύονται στο πλαίσιο της «Δυτικής» φιλολογικής παράδοσης τείνουν να παραγνωρίζουν τη νεοελληνική γλώσσα ως γλώσσα βιβλιογραφίας, ενώ οι Έλληνες που θέλουν να ενταχθούν σε αυτήν την παράδοση — να ακουστεί δηλαδή η φωνή και οι ιδέες τους στο εξωτερικό — σπουδάζουν σε άλλες χώρες και δημοσιεύουν στα Αγγλικά, τα Γερμανικά ή τα Γαλλικά. Η παραχώρηση μιας καλύτερης θέσης στην επιστημονική συζήτηση θα ήταν ένα θετικό βήμα σε έναν κλάδο ο οποίος, όσον αφορά την αποικιοκρατία, οφείλει πολλές εξηγήσεις [...].

Το πλήρες κείμενο εδώ.