"Πανωστάφυλα. Πάρεργα και εφήμερα μιας παρ' ολίγον δεκαετίας" είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του συνεργάτη του Προγράμματος Θεόδωρου Παπαγγελή. Πρόκειται για κείμενα τα οποία προωτοεμφανίστηκαν στη φιλόξενη ομήγυρι των "Νέων Εποχών" του κυριακάτικου "Βήματος".
Διαδρομές "χωρίς σύνορα" ανάμεσα σε συγκαιρινούς μύθους, ιδεοληψίες και εν εξελίξει "δράματα", δόσεις "ηθογραφικής" φλυαρίας με γνήσια ρωμέικες αφορμές, γλώσσα και παιδεία, θαυμαστικά, ερωτηματικά και αποσιωπητικά για τους τρόπους με τους οποίους νέα, και όχι τόσο νέα, επικοινωνιακά δαιμόνια διεκδικούν τον ενημερωτικό, παιδαγωγικό και ηθοπλαστικό τους ρόλο, απαρτίζουν, κατά τον συγγραφέα, τις πέντε θεματικές ενότητες του τόμου
Επιλέγεται απόσπασμα από το άρθρο "η αρχαιότητα ως πρόκληση":
"Τα κείμενα της ελληνικής και λατινικής αρχαιότητας δεν είναι ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο "διαχρονικά" και "μνημειώδη" από τα μετεγενέστερα μεσαιωνικά, αναγεννησιακά, νεωτερικά και μετανεωτερικά κείμενα που έχουν δομήσει την ιστορικότητά μας και διαμορφώσει τον ορίζοντα των ιδεολογικών, ειδολογικών και αισθητικών προσδοκιών μας.
Χρησιμοποιήθηκαν όμως συχνά, εδώ και αλλού, ως κλασικά μοντέλα στο πλαίσιο μιας φιλοσοφίας "συνέχειας", "ομοιότητας", ή ακόμη και "προσομοίωσης", που κάποτε εξυπηρέτησε ανάγκες εθνικού ή κοινωνικού αυτοκαθορισμού -οι Γερμανοί είδαν κάποτε στο κλασικό κάτοπτρο το άωτον της άριας καθαρότητας, οι Άγγλοι τον φιλελεύθερο ουμανισμό του αυθεντικού τζέντλεμαν, οι Αμερικανοί τα ρεπουμπλικανικά ιδεώδη των ιδρυτικών πατέρων του έθνους τους...
Όσο για τη λέξη του τίτλου του βιβλίου "πανωστάφυλα", αποτελεί ερμήνευμα, κατά το λεξικό LSJ, της λέξης "επιφυλλίδες": τα μετά τον τρυγητόν απολειφθέντα επί των κλημάτων μικρά βοτρύδια, κοινώς "επανωστάφυλλα".
Διαδρομές "χωρίς σύνορα" ανάμεσα σε συγκαιρινούς μύθους, ιδεοληψίες και εν εξελίξει "δράματα", δόσεις "ηθογραφικής" φλυαρίας με γνήσια ρωμέικες αφορμές, γλώσσα και παιδεία, θαυμαστικά, ερωτηματικά και αποσιωπητικά για τους τρόπους με τους οποίους νέα, και όχι τόσο νέα, επικοινωνιακά δαιμόνια διεκδικούν τον ενημερωτικό, παιδαγωγικό και ηθοπλαστικό τους ρόλο, απαρτίζουν, κατά τον συγγραφέα, τις πέντε θεματικές ενότητες του τόμου
Επιλέγεται απόσπασμα από το άρθρο "η αρχαιότητα ως πρόκληση":
"Τα κείμενα της ελληνικής και λατινικής αρχαιότητας δεν είναι ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο "διαχρονικά" και "μνημειώδη" από τα μετεγενέστερα μεσαιωνικά, αναγεννησιακά, νεωτερικά και μετανεωτερικά κείμενα που έχουν δομήσει την ιστορικότητά μας και διαμορφώσει τον ορίζοντα των ιδεολογικών, ειδολογικών και αισθητικών προσδοκιών μας.
Χρησιμοποιήθηκαν όμως συχνά, εδώ και αλλού, ως κλασικά μοντέλα στο πλαίσιο μιας φιλοσοφίας "συνέχειας", "ομοιότητας", ή ακόμη και "προσομοίωσης", που κάποτε εξυπηρέτησε ανάγκες εθνικού ή κοινωνικού αυτοκαθορισμού -οι Γερμανοί είδαν κάποτε στο κλασικό κάτοπτρο το άωτον της άριας καθαρότητας, οι Άγγλοι τον φιλελεύθερο ουμανισμό του αυθεντικού τζέντλεμαν, οι Αμερικανοί τα ρεπουμπλικανικά ιδεώδη των ιδρυτικών πατέρων του έθνους τους...
Όσο για τη λέξη του τίτλου του βιβλίου "πανωστάφυλα", αποτελεί ερμήνευμα, κατά το λεξικό LSJ, της λέξης "επιφυλλίδες": τα μετά τον τρυγητόν απολειφθέντα επί των κλημάτων μικρά βοτρύδια, κοινώς "επανωστάφυλλα".
