Αξίζει κάποιος να ξεφυλλίσει (και μόνο) τα δύο "ελεύθερα" εγχειρίδια του
Philip S. Peek για την εκμάθηση των Αρχαίων Ελληνικών (
εδώ και
εδώ), για να διαπιστώσει τη μεγάλη απόσταση που τα χωρίζει από τα δικά μας, που χρησιμοποιούνται σήμερα στο Γυμνάσιο (
εδώ,
εδώ και
εδώ). Τα εγχειρίδια του Peek, αν και στηρίζονται σε συμβατικές αρχές μάθησης (της δημιουργικής απομνημόνευσης, της ανάλυσης και της συνθετικής λογικής) με βάση και την ταξινομία του Bloom, αξιοποιούν πορίσματα σύγχρονων ερευνών, εμπλουτισμένες με παρατηρήσεις και μεθόδους του συγγραφέα, που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές στη σχολική πράξη. Υιοθετούνται συγκεκριμένες πρακτικές για υποστήριξη, όπως η χρήση ερωτήσεων υψηλής τάξης, η διαφοροποιημένη διδασκαλία και η συνεχής ενίσχυση της προσπάθειας, ενώ ο μαθητής μαθαίνει πώς να αποδομεί κείμενα, να συνθέτει νοήματα, να χρησιμοποιεί κώδικες, πίνακες και σημειώσεις, ώστε να ενισχύσει την κατανόηση και τη μνήμη του. Η αρχαιογλωσσία / αρχαιογνωσία δεν περιορίζεται στην αναγνωριστική εκμάθηση τύπων ή στην απλή κατανόηση των κειμένων, αλλά αποβλέπει στην ενίσχυση της λογικής σκέψης, της αφαιρετικής ικανότητας και της μεταγνώσης. Ο μαθητής ενθαρρύνεται να αναστοχάζεται τη μαθησιακή του πορεία και να διαμορφώνει προσωπικές στρατηγικές μάθησης. Η επιλογή των κειμένων βασίστηκε στην αυθεντικότητά τους και κυρίως στη δυναμική τους να προκαλούν το ενδιαφέρον του μαθητή, ενώ η μετάφραση αντιμετωπίζεται ως ερμηνευτική πράξη, όπου το ύφος, τα συμφραζόμενα, το κειμενικό είδος και η πρόθεση του συγγραφέα παίζουν καθοριστικό ρόλο.
