Με τον Όμηρο στην Κίνα

Με τον Δ. Ν. Μαρωνίτη και τον Φάνη Κακριδή συμμετείχαμε σε συνέδριο που έγινε για τον Όμηρο στο Πεκίνο (21-05-2008).

Το συνέδριο, με τον γενικό τίτλο "Sino-Greek Conference on Homer", συνδιοργάνωσαν η ελληνική πρεσβεία στο Πεκίνο και η Κινεζική Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών στο πλαίσιο του Πολιτιστικού έτους της Ελλάδας στην Κίνα.

Προδημοσιεύονται δύο εισηγήσεις:

1. Δ. Ν. Μαρωνίτης: "Murder and Supplication. From the Iliad to the Odyssey"



2. Λ. Πόλκας "Visual Signs in the Homeric Epics"

Web 2.0

Το τρίτο, κατά σειρά, συμπόσιο ηλεκτρονικής μάθησης (e-learning), που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Southampton (25-01-2008), επικεντρώθηκε σε ζητήματα σχετικά με την τεχνολογία Web 2.0 στην εκπαίδευση.

Η αξιοποίηση των κοινωνικών δικτύων (wikis, ιστολόγια) και σχετικών εργαλείων (Facebook, MySpace, Elgg και Second Life), ο ρόλος και η θέση του δασκάλου στο πλαίσιο της ηλεκτρονικής μάθησης, η ανάπτυξη, η χρήση και επαναχρησιμοποίηση των μαθησιακών αντικειμένων (learning objects) για εκπαιδευτικούς σκοπούς ήταν τα αντιπροσωπευτικά θέματα του συμποσίου.

Οι βιντεογραφημένες εισηγήσεις και σχετικές διαφάνειες παρέχονται εδώ.

Χαρακτηριστική πάντως είναι η αμηχανία μερικών εισηγητών να μπουν στην ουσία των θεμάτων σε σχέση με την αντιστρόφως ανάλογη πληθωρική πόζα τους. Υποτίθεται πως με την κατάργηση του βήματος έχουν τη δυνατότητα να είναι πιο προσιτοί στο κοινό: μπορούν να αλλάζουν θέσεις, ακόμη και να κάθονται πάνω στα έδρανα, αν και συχνά επαναλαμβάνουν πράγματα που το ακροατήριο ήδη διαβάζει βλέποντας το λογισμικό παρουσίασης. Οι βιντεογραφημένες παρουσιάσεις επιβεβαιώνουν, μεταξύ άλλων, το εξής προβληματικό φαινόμενο: μπορεί να μην έχεις να πεις κάτι ουσιαστικό για τις "επαναστατικές" αλλαγές που φέρνουν οι ΤΠΕ στη μάθηση, φτάνει να αυτοσυστήνεσαι ως εναλλακτικού τύπου δάσκαλος και να αναφέρεσαι απλά και μόνο σε κάτι που νομίζεται ως "καινοτομικό" και τεχνολογικά "προηγμένο" όπως η τεχνολογία Web 2.0.

Xρήσιμο και κατατοπιστικό εισαγωγικό κείμενο για τον Web 2.0 υπάρχει σε αυτόν τον δεσμό.

Οι ιστότοποι eLatin eGreek eLearn και κυρίως ο Chiron, διαδικτυακό περιβάλλον συνεργασίας που έχει δημιουργηθεί από (και για) ισπανούς κλασικούς φιλόλογους-εκπαιδευτικούς, στηρίζονται επίσης στον Web 2.0.

Το ηλεκτρονικό λεξικό LSJ

Δεν είναι πλέον απαραίτητο να προσφεύγει κάποιος στη συχνά προβληματική ιστοσελίδα του "Περσέα" για να έχει πρόσβαση στα λεξικογραφικά δεδομένα του λεξικού των LSJ. Δύο νέα, ελεύθερα, διαδικτυακά συστήματα, το Pollux, του Πανεπιστημίου Harvard και το Philologic του πανεπιστημίου Chicago παρέχουν τουλάχιστον τη δυνατότητα αυτή.

Αρχαιολογήματα

Συγχρονισμένη με τις απόψεις του επονομαζόμενου και Φήμιου του Λευκού Οίκου, V. D. Hanson, συγ-γραφέα του Ποιος σκότωσε τον Όμηρο και αοιδού της επιθετικής πολιτικής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, η Mary Lefkowitz επαναλαμβάνει σε ραδιοφωνική της συνέντευξη στο National Review την πολεμική της εναντίον της θεωρίας της "Μαύρης Αθηνάς", σημειώνοντας την προσφορά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στον δυτικό πολιτισμό. Ακούστε τη ραδιοφωνική συνέντευξη πατώντας εδώ.

Πανωστάφυλα, ή επιφυλλίδες

"Πανωστάφυλα. Πάρεργα και εφήμερα μιας παρ' ολίγον δεκαετίας" είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του συνεργάτη του Προγράμματος Θεόδωρου Παπαγγελή. Πρόκειται για κείμενα τα οποία προωτοεμφανίστηκαν στη φιλόξενη ομήγυρι των "Νέων Εποχών" του κυριακάτικου "Βήματος".

Διαδρομές "χωρίς σύνορα" ανάμεσα σε συγκαιρινούς μύθους, ιδεοληψίες και εν εξελίξει "δράματα", δόσεις "ηθογραφικής" φλυαρίας με γνήσια ρωμέικες αφορμές, γλώσσα και παιδεία, θαυμαστικά, ερωτηματικά και αποσιωπητικά για τους τρόπους με τους οποίους νέα, και όχι τόσο νέα, επικοινωνιακά δαιμόνια διεκδικούν τον ενημερωτικό, παιδαγωγικό και ηθοπλαστικό τους ρόλο, απαρτίζουν, κατά τον συγγραφέα, τις πέντε θεματικές ενότητες του τόμου

Επιλέγεται απόσπασμα από το άρθρο "η αρχαιότητα ως πρόκληση":

"Τα κείμενα της ελληνικής και λατινικής αρχαιότητας δεν είναι ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο "διαχρονικά" και "μνημειώδη" από τα μετεγενέστερα μεσαιωνικά, αναγεννησιακά, νεωτερικά και μετανεωτερικά κείμενα που έχουν δομήσει την ιστορικότητά μας και διαμορφώσει τον ορίζοντα των ιδεολογικών, ειδολογικών και αισθητικών προσδοκιών μας.

Χρησιμοποιήθηκαν όμως συχνά, εδώ και αλλού, ως κλασικά μοντέλα στο πλαίσιο μιας φιλοσοφίας "συνέχειας", "ομοιότητας", ή ακόμη και "προσομοίωσης", που κάποτε εξυπηρέτησε ανάγκες εθνικού ή κοινωνικού αυτοκαθορισμού -οι Γερμανοί είδαν κάποτε στο κλασικό κάτοπτρο το άωτον της άριας καθαρότητας, οι Άγγλοι τον φιλελεύθερο ουμανισμό του αυθεντικού τζέντλεμαν, οι Αμερικανοί τα ρεπουμπλικανικά ιδεώδη των ιδρυτικών πατέρων του έθνους τους...

Όσο για τη λέξη του τίτλου του βιβλίου "πανωστάφυλα", αποτελεί ερμήνευμα, κατά το λεξικό LSJ, της λέξης "επιφυλλίδες": τα μετά τον τρυγητόν απολειφθέντα επί των κλημάτων μικρά βοτρύδια, κοινώς "επανωστάφυλλα".